De officiële talen zijn Galicisch en Castiliaans. In verschillende regio’s van León en Asturias wordt ook Galicisch gesproken. Deze regio’s werden in de 18e eeuw afgescheiden van Galicië en worden beschouwd als behorend tot de Galicische natie.
Galicië handhaaft een volledig onderscheid tussen het Galicisch en het Portugees, maar in 2003 werd in officiële documenten van de Real Academia Galega verwezen naar het Portugees. Er is een herintegratiebeweging die de stelling verdedigt dat het Portugees en het Galicisch nooit echt gescheiden zijn geweest.
Varianten of dialecten van dezelfde taal:
- Portugees uit Portugal en Portugees uit Brazilië;
- Galicisch, Galicisch-Portugees, Portugees, Portugees uit Galicië.
De regio heeft Keltische en Romeinse invloeden, maar in tegenstelling tot de rest van Spanje hebben de Arabieren geen sporen achtergelaten. Het volkslied van Galicië, bijvoorbeeld, geschreven door Eduardo Pondal, noemt de plaats als de natie van Breogan, die een Keltische held was. Breogan (Keltische mythologie), aan wie de bouw van een mythische toren wordt toegeschreven die verwant zou zijn aan de beroemde Toren van Hercules. Andere bronnen noemen hem als de stichter van de stad Brigantium, het huidige La Coruña.
Galicische gastronomie
De regio is overwegend landelijk, met familieboerderijen, veel heuvels, vee, enkele bosreservaten en eucalyptusplantages en wijngaarden. Veel Galiciërs werden gedwongen hun geboortegrond te verlaten omdat er geen betaald werk was. Degenen die bleven hielden vast aan de tradities van zowel het Keltische als het volksgeloof.
Voor de inwoners is het Galicische land een heiligdom en de producten van de winning zijn ieders eigendom en moeten worden verzorgd. Voor Galiciërs doet de culinaire overvloed hen de ontberingen van het leven vergeten en geeft ze vreugde. Tot de hoofdgerechten van deze regio behoren Galicische bouillon, Galicische cochido, pulpo (octopus in het Galicisch) en empanada.