Galicië, gelegen in de noordwestelijke hoek van Spanje, is een fascinerende anomalie met een uniek cultureel tapijt dat geweven is van Keltisch erfgoed. In tegenstelling tot de flamencoritmes en het stierenvechtspektakel in andere Spaanse regio’s, biedt Galicië doedelzakken, stenen forten en mythische folklore die rechtstreeks terugvoert naar de Keltische oorsprong. In dit artikel duiken we in de rijke Keltische cultuur en wortels van Galicië en verkennen we de oude geschiedenis, tradities en culturele betekenis.
Oud Castro
Een opmerkelijk overblijfsel uit het verleden van Galicië zijn de “castros” – oude versterkte nederzettingen gebouwd door de Kelten. Deze stenen gemeenschappen, vaak strategisch gelegen op heuvels, bieden een panoramisch uitzicht op het omringende landschap. Een mooi voorbeeld is het Castro de Santa Trega, gelegen in de buurt van de stad A Guarda. Het verkennen van deze castres biedt een fascinerend kijkje in het leven en de architectuur van de Kelten die deze regio ooit bewoonden.
Taal.
Galicië heeft zijn eigen taal, het Galicisch, die naast het Spaans wordt gesproken. Interessant genoeg is deze Romaanse taal niet alleen beïnvloed door het Latijn, maar heeft het ook etymologische banden met Keltische talen. Sommige plaatsnamen en enkele woorden uit de volksmond hebben Keltische wortels, wat duidt op een diepe taalkundige invloed van de voorouderlijke cultuur.
Muzikale echo’s
De muziek van Galicië is doordrenkt van Keltische oorsprong, vooral door de doedelzak, of “gaita” in het Galicisch. De gaita neemt een belangrijke plaats in in de Galicische cultuur en staat vaak centraal tijdens festivals en ceremonies. De deuntjes die op de gaita worden gespeeld zijn een kopie van die van andere Keltische naties, zoals Schotland en Ierland, en weerspiegelen een gemeenschappelijk muzikaal erfgoed.
Mythologisch landschap
De folklore van Galicië is rijk aan mythen en legenden met een Keltische ondertoon. Van verhalen over heksen die op afgelegen plaatsen samenkomen om hun rituelen uit te voeren tot verhalen over betoverde bossen waar geesten rondwaren, de regio is doordrenkt van mystiek. “Meigs”, de Galicische versie van heksen, zijn bijzonder beroemd en er is zelfs een gezegde aan verbonden: “Eu non creo nas meigas, pero habelas, hainas” – “Ik geloof niet in heksen, maar ze bestaan”.